Ne uzun olmuş yazmayalı. Aylar, belki yıllar bilemiyorum... Neler yazıyordum, neler anlatıyordum sana, inan hatırlayamıyorum. Senden sonra diyordum sanırım, senden sonra... Senden sonra neler oldu biliyor musun? Senden sonra yaşadım ben, biraz ağladım, biraz özledim, güldüm azıcık, ufka daldım her zamanki gibi, yürürken serseri dizeler geçti aklımdan, hayaller kurdum bir deniz kenarında biramı yudumlarken, seni düşündüm bir de... Hep olduğum yerdeydim, gitmedim çok uzaklara. Hayalinin etrafında gururdan duvarlar ördüm kendime, içerde hapis kaldım sonra... Biliyor musun hala arada bir oturur, bir sigara yakarım. Ve resmine bakar ağlarım...
Hatırlıyorum da senin için hep bir şeyler yapmak zorunda hissettim kendimi. Bir şiir yazmak istedim senin için, istedim ki dünyanın en güzel şiiri olsun. Sonra bir beste yapmak istedim seni anlatan, çok istedim inan. Beceremedim ama. Yine de çok istedim, inan ne olur?..
Neden içim sızlıyor hala bilemiyorum. Hayalinle karşılaşma ihtimalinden dolayı sokağa çıkmaya korkuyorum. Beraber yürüdüğümüz yollar beni boğuyor sanki. Hüzün basıyor, sıkılıyorum, ama kaçamıyorum senden...
Daha yalın bir dille, daha berrak anlatmak istiyorum seni. Sana benzesin istiyorum sözcüklerim, senin kadar güzel olsunlar... Unuttuğum ne çok anı var kim bilir yaşadığımız. Ama unutmadıklarım daha çok emin ol. Çünkü senden sonra unutmayı unuttum ben...
Hemen ayrılmak istemiştim yanından. Olabildiğince çabuk kaçmak, ardıma bile bakmadan... Oysa o kadar istiyordum ki yanında kalmayı. Neden biliyor musun? Öylesine güzeldin ki, hiç bir zaman layık görmedim sana kendimi...
Follow me on Twitter