Ben seni düşünürken kanatlanırım,
Bembeyaz bulutlardan özgür olurum,
O neşeli güneş altındaki mutlu masada oturmuşuz,
Karşımda sen; gülüşün olurum.
Esen rüzgarla savrulur saçların,
Ben rüzgarı okşarım...
Gözlerimi kaldırıyorum bir an,
Tesadüfüm oluyorsun.
Göz göze geliyoruz,
Umudum oluyorsun.
Yanına oturuyorum,
Kokunu çekiyorum içime,
Sen oluyorum,
Her şeyim oluyorsun...
Saçlarını izliyorum sonra,
Savrulurken esen rüzgarla,
Rüzgarı okşuyorum,
Saçların oluyorum.
Þimdi her şey bir başka güzel sanki,
Kar bile daha mutlu yağıyor gibi.
Öyle güzel yağıyor ki kar,
Her yer bembeyaz senin kadar...
Hani böyle diyorum da
Þimdi nasıl anlatsam seni?
Kanatlanmış yüreğimin elleri,
Çocuksu ümitlerimin saçını okşarken,
Öyle masum beklerim gelmeni.
Bir kalp dolusu yazıyorum her gün sana,
O karşılaştığımız otobüste bile,
Küçük tesadüflerden büyük umutlar yaratıyorum,
Belki sen de seversin diye.
Follow me on Twitter